تاثیر 8 هفته تمرین موازی چرخشی و تداومی بر اینترلوکین-6 و برخی از شاخص های فیزیولوژیکی در زنان سالمند

هدف تحقیق : سالمندی همراه با التهاب مزمنی است که منجر به گسترش بیماری های مختلف، عملکرد جسمانی ضعیف و مرگ و میر می شود که می توان از طریق راهکارهای کاهش التهاب وابسته به سن، طول عمر را در افراد مسن بهبود بخشید. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر 8 هفته تمرین موازی چرخشی و تداومی بر اینترلوکین-6 و برخی از شاخص های فیزیولوژیکی در زنان سالمند بود. روش تحقیق : به منظور تعیین تاثیر برنامه های تمرین موازی مختلف، تعداد60 نفر از زنان سالمند بازنشسته آموزش و پرورش شهرستان شهرکرد (میانگین سنی:82/0 ± 34/60 ، قد: cm 01/0± 155، وزن: kg 89/1± 72/71 و m2 kg/ 63/0± 45/29 bmi:) به روش هدفمند انتخاب شدند و بطور تصادفی ساده به چهار گروه تقسیم شدند که 20 نفر از مطالعه خارج شدند و در نهایت 40 نفر آزمودنی بدین ترتیب در گروه ها قرار گرفتند : تمرین استقامتی+قدرتی (e+s) (9n=)، قدرتی+استقامتی (s+e) (10n=)، تمرین موازی چرخشی (ci) (12n=) و کنترل(9n=). برنامه های تمرینی به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته انجام شد. برنامه تمرین استقامتی شامل کار برروی دوچرخه کارسنج (با شدت 88-61 درصد mhr) و برنامه تمرین قدرتی شامل چندین تمرین منتخب بالاتنه و پایین تنه ( با شدت 75-40 درصد 1rm، 18-8 تکرار) بود. اندازه گیری توده بدن، درصدچربی بدن، دورکمر، دور باسن، حداکثر قدرت بالاتنه، حداکثر قدرت پایین تنه و vo2max در اولین و آخرین جلسه تمرینی انجام شد. 24 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از برنامه های تمرینی نمونه خونی آزمودنی ها به منظور برآورد مقادیر سرمی اینترلوکین-6، گلوکز و انسولین به روش الایزا اندازه گیری شد. از آزمون تی وابسته جهت تغییرات درون گروهی و از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه جهت بررسی اختلاف بین گروه ها استفاده شد. نتایج : نتایج تحقیق نشان داد اختلاف معنی داری در بین چهار گروه در حداکثر قدرت پایین تنه (000/0=p) ، vo2max (029/0=p) ، توده بدن (017/0=p)، bmi (023/0=p) ، محیط دور کمر (006/0=p)، وجود دارد. همچنین تفاوت معنی داری بین چهار گروه در il-6 (43/0= p) ، گلوکز (09/0=p) ، انسولین (72/0=p) و مقاومت به انسولین (69/0= p ) مشاهده نشد. ترتیب تمرین کاهش معنی داری در il-6 گروه s+e نسبت به گروهای e+s و ci ایجاد کرد (043/0= p). همچنین، افزایش معنی دار حداکثر قدرت بالاتنه فقط در گروه e+s (005/0=p) و ci (025/0=p) مشاهده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد، سازگاری به تمرینات موازی چرخشی و تداومی مستقل از ترتیب تمرین ترکیبی است و این نوع مداخلات تمرینی می تواند به عنوان یک شیوه تمرینی موثر برای بهبود سطوح مارکرهای التهابی مزمن، حداکثر قدرت عضلانی، توان هوازی و ترکیب بدنی در زنان سالمند توصیه شود.